با استعانت از پروردگار توانا، در اولین روز از اردیبهشت ماه سال 1396 ساعت 6:30 با همراهی 35 تن از همنوردان گروه کوهنوردی یوتاب دزفول، سوار بر دو دستگاه مینی باس شدیم و از جاده ی #شهیون به سمت روستای #پامنار حرکت کردیم.
ساعتی نگذشت که به روستا رسیدیم. در سمت چپ مسیر ورودی پامنار کوه عظیم و طویلی بر روستا سایه افکنده بود که به #قلعه_شاداب معروف است. کارشناسان و محققان معتقدند که هزاران سال پیش بر روی قلعه شاداب، تمدن وجود داشته، و کنده کاری ها و حفره های روی کمرها نشان می دهد که انسان نخستین در این منطقه حضور داشته بود.
پیاده شدیم و همگی در 5 قایق موتوری تقسیم، و به سمت جزیره ای در قلب دریاچه ی پابرجای #دز به راه افتادیم. نسیم خنک و موج نرم دریاچه و تلألو تابان خورشید بر سطح آن، همچو درخشش هزاران الماس، چشم نواز است.
پس از گذشت نیم ساعت همگی در ساحل جزیره پیاده شدیم و ساعتی استراحت کردیم و صبحانه صرف شد. سپس تمام گروه به خط شد و مشغول گردش در #جزیره شدیم. پس از اینکه همه ی ابعاد منطقه را بررسی کردیم، به کمپ گروه بازگشتیم و از #دورهمی با #همنوردان عزیز لذت بردیم.
ساعت حدود 11 شد و هوا رفته رفته گرمتر. به سمت ساحل امن جزیره رفتیم و مدتی مشغول آب تنی و شنا شدیم. آب دریاچه بسیار زلال، شیرین و خنک بود.
پس از صرف ناهار نیز ساعاتی از همنشینی با دوستان خوش سخن لذت بردیم و حدود ساعت 5 عصر صدای موتور قایق ها از دور به گوش می رسید. با صدای سوت سرکار خانم براتی همگی لوازم را جمع کردیم، سوار بر قایق ها شده و شاد و خندان به روستا بازگشتیم. سپس ساعتی نگذشت که همگی شاد و سلامت با مینی باس ها به دزفول رسیدیم.
تشکر فراوان از همه ی دوستان و همنوردان، و بانوان شیردل یوتابی.
همچنین تشکر ویژه از بانو براتی، سرپرست توانمند گروه کوهنوردی یوتاب.
نویسنده گزارش: آرش عبادی
تلاش بانو امینایی برای خارج کردن زباله از دریاچه
زهرا خانم، کوچکترین عضو گروه یوتاب، در کنار بانو براتی
